Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po opisie spodziewałam się czegoś dużo lepszego. Jasne, może nie powieści wysokich lotów, ale chociaż jakiegoś zdecydowania ze strony Lindsey. A co dostałam? Toksyczną relację, która jest ledwo ciepła (bohaterowie są jedynie na wpół uformowani, trudno cokolwiek o nich powiedzieć więcej), syndrom sztokholmski, bohatera, który robi naszej bohaterce wodę z mózgu, a jednocześnie nie potrafi się zdecydować, czego właściwie chce. Ani tu fabuły za bardzo nie ma (wątki rozpływają się w środku powieści i nigdy już nie wracają), ani chemii, ani jakiegokolwiek humoru. Totalna nuda i rozczarowanie.

Po opisie spodziewałam się czegoś dużo lepszego. Jasne, może nie powieści wysokich lotów, ale chociaż jakiegoś zdecydowania ze strony Lindsey. A co dostałam? Toksyczną relację, która jest ledwo ciepła (bohaterowie są jedynie na wpół uformowani, trudno cokolwiek o nich powiedzieć więcej), s...

Rozwiń

Zwiń

Początek zapowiadał świetną, emocjonalną historię, ale po drodze Yarros rozmieniła ją na drobne i w finale nic już z tego nie zostało. Od mniej więcej połowy jest niesamowicie nudno, książki nie ratuje ani romans (który jest całkowicie niewiarygodny, bierze się znikąd i nie można w niego uwierzyć), ani bohaterowie (którzy im dalej w las, tym bardziej tracą osobowość i stają się karykaturami), ani fabuła, gdzie autorka sięga po najprostsze i najtańsze rozwiązania.

Początek zapowiadał świetną, emocjonalną historię, ale po drodze Yarros rozmieniła ją na drobne i w finale nic już z tego nie zostało. Od mniej więcej połowy jest niesamowicie nudno, książki nie ratuje ani romans (który jest całkowicie niewiarygodny, bierze się znikąd i nie można w niego u...

Rozwiń

Zwiń

Ma potencjał. Zdecydowanie lepsza jako komedia pomyłek. Nicholas jako cierpiący bohater bardziej przypomina męczybułę, na szczęście Regina ratuje sytuację. Poproszę więcej komediowych nieporozumień, piratów, zaginionych i odnajdywanych dzieci, a przede wszystkim - więcej przekomarzanek rodziny Mallory.

Ma potencjał. Zdecydowanie lepsza jako komedia pomyłek. Nicholas jako cierpiący bohater bardziej przypomina męczybułę, na szczęście Regina ratuje sytuację. Poproszę więcej komediowych nieporozumień, piratów, zaginionych i odnajdywanych dzieci, a przede wszystkim - więcej przekomarzanek rod...

Rozwiń

Zwiń

To miał być lekki romans. Tak zapowiada okładka, opis z tyłu książki, ale również porównania do Beach Read czy książek Ali Hazelwood. Tego się spodziewałam, tak też sugerowały pierwsze rozdziały.

A potem się zaczęło. "Jak wykiwać Hollywood" to romans z mocno wprowadzonymi wątkami angstowymi (głównie dotyczącymi alkoholizmu i żałoby). Samo w sobie to nie byłoby nawet złe, lubię takie mieszanki, ale tutaj te dwie warstwy pasują do siebie jak pięść do nosa. Albo idziemy w dramat, albo idziemy w romans - tutaj zdawałoby się, że autorka idzie w to pierwsze (co byłoby fajną decyzją). Niestety w ostatnich rozdziałach pojawia się nagły zwrot akcji i cały nastrój idzie w piach.

Pomijając ten dysonans gatunkowy, problemem są też bohaterowie. Zachowują się infantylnie, jak dzieciaki, trudno też uwierzyć w jakąkolwiek chemię między nimi. Do tego fabuła ciągnie się jak makaron i jest zdecydowanie za długa względem treści, jaką autorka miała nam do zaoferowania.

Zdecydowanie strata czasu.

To miał być lekki romans. Tak zapowiada okładka, opis z tyłu książki, ale również porównania do Beach Read czy książek Ali Hazelwood. Tego się spodziewałam, tak też sugerowały pierwsze rozdziały.

A potem się zaczęło. "Jak wykiwać Hollywood" to romans z mocno wprowadzonymi wątkam...

Rozwiń

Zwiń

Możliwe, że przeczytałam za wiele powieści Denise Hunter, ale tę powieść przemęczyłam. Z czego to wynika? Z trudnej do udźwignięcia mieszanki cringe'u, denerwującej bohaterki, nudnej fabuły i dziwnych wyborów życiowych. Po 30 stronach odłożyłam i nie mogłam się zmusić przez miesiąc, by wrócić do powieści. Totalna strata czasu.

Możliwe, że przeczytałam za wiele powieści Denise Hunter, ale tę powieść przemęczyłam. Z czego to wynika? Z trudnej do udźwignięcia mieszanki cringe'u, denerwującej bohaterki, nudnej fabuły i dziwnych wyborów życiowych. Po 30 stronach odłożyłam i nie mogłam się zmusić przez miesiąc, by wró...

Rozwiń

Zwiń

Ciekawy pomysł, który niestety został kiepsko przedstawiony. Ilustracje są nawet ładne (choć miewają dziwne momenty), jednak warstwa dialogowa bardzo szybko zaczyna męczyć. Dialogi są powtarzalne, bohaterowie powracają do tych samych kwestii ciągle i ciągle od nowa, czasem nawet słowo w słowo.

Do tego charaktery postaci są wymieszane (Fred zamienił się na tożsamość z Kudłatym, Daphne została sprowadzona do wrednej dziennikareczki, a Velma zamieniła się w socjopatkę), a część z nich nie zostaje dostatecznie wykorzystana. Freda mogło by tu równie dobrze nie być, a postać Kudłatego i Scooby'ego można byłoby połączyć w jedną, efekt byłby dokładnie taki sam.

Z ciekawości, dla fabuły, która, choć powtarzalna, wydaje się mieć potencjał, sięgnę po kolejne tomy, by zobaczyć, w jakim kierunku zmierza ta opowieść.

Ciekawy pomysł, który niestety został kiepsko przedstawiony. Ilustracje są nawet ładne (choć miewają dziwne momenty), jednak warstwa dialogowa bardzo szybko zaczyna męczyć. Dialogi są powtarzalne, bohaterowie powracają do tych samych kwestii ciągle i ciągle od nowa, czasem nawet słowo w sł...

Rozwiń

Zwiń

Dzieją się tu dziwne rzeczy, szczególnie jeśli chodzi o tłumaczenia (momentami są tu bardzo dziwne decyzje), zaś cały tom ze spokojem można by rozłożyć między poprzednie dwie części i na to samo by wyszło. Kasten jest na tyle sprytna, by włączać do kolejnych części nowych bohaterów i nowe opowieści, inaczej czytelnicy wraz z nią kręciliby się w kółko wokół takich samych konfliktów trzeci tom. Co prawda nieważne, ile narracji oddamy Grahamowi, faktem pozostaje, że cała jego postać jest moralnie wątpliwa, ale pozostałe wątki są całkiem niezłe. Zakończenie całości można uznać za satysfakcjonujące.

Dzieją się tu dziwne rzeczy, szczególnie jeśli chodzi o tłumaczenia (momentami są tu bardzo dziwne decyzje), zaś cały tom ze spokojem można by rozłożyć między poprzednie dwie części i na to samo by wyszło. Kasten jest na tyle sprytna, by włączać do kolejnych części nowych bohaterów i nowe ...

Rozwiń

Zwiń

Nieźle się bawiłam (świetny lektor), ale książka jest zdecydowanie za długo przez co pod koniec miałam już przesyt. Zakończenie średnio satysfakcjonujące, miałam nadzieję na lepszą zagadkę.

Nieźle się bawiłam (świetny lektor), ale książka jest zdecydowanie za długo przez co pod koniec miałam już przesyt. Zakończenie średnio satysfakcjonujące, miałam nadzieję na lepszą zagadkę.